Długowieczny beton z Pompejów

Badacze odkryli, że starożytni Rzymianie w Pompejach stosowali metodę „gorącej mieszanki” do wytwarzania trwałego cementu. Zamiast opisanej przez Witruwiusza techniki z użyciem wapna gaszonego, Rzymianie łączyli wapno palone z popiołem wulkanicznym i wodą, co wywoływało reakcję chemiczną wytwarzającą ciepło i nadającą zaprawie samonaprawcze właściwości. W trakcie badań w domach zniszczonych przez wybuch Wezuwiusza znaleziono składniki zaprawy przygotowane do użycia, a fragmenty wapna (lime clasts) potwierdziły użycie gorącej mieszanki. Technika ta pozwala wapniowi krystalizować w pęknięciach, co daje wyjątkową trwałość – konstrukcje rzymskie przetrwały wieki. Odkrycie może zainspirować współczesnych inżynierów do produkcji betonu długowiecznego oraz poprawić metody renowacji zabytków.